ചുമരുകൾ ഭാഗം 4

ചുമരുകൾ ഭാഗം 4

വാതിലുകൾ
ഇനിയും തുറന്നിട്ടില്ല !!!
    മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും എന്തോ നീറുന്നുണ്ട് ...

നാവിൽ കാറ്റുതട്ടുമ്പോൾ , അവനറിയുന്നുണ്ട് .

അസഹ്യമായ വിശപ്പ് അവനിൽ ഏകാന്തത സൃഷ്ടിച്ചു .
കഴുത്ത് വേദനിക്കാൻ തുടങ്ങി ,
ഹൃദയപേശികൾ വലിഞ്ഞു മുറുകുന്നു ,
വല്ലാത്ത വേദന .

താൻ കളഞ്ഞ ഓരോ വറ്റിനെയും  കുറിച്ചോർത്ത് ,
അവൻ വിതുമ്പി കരയാൻ തുടങ്ങി .

     കണ്ണുനീർ പോലും അവനെ തുണച്ചില്ല ...!
കണ്ണുനീർ ഒഴുകിയ ചാലുകളിലൂടെ ,
ഒലിച്ചിറങ്ങിയ ഒരുറവ അവന്റെ മൂക്കിനിരുവശത്തുകൂടിയും ,
വായിലേക്കിറങ്ങി .
വിശപ്പ് വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതിയാണ് , വിശന്നിരിക്കുന്നവന്

കൊടുക്കുന്നവന് കുന്നോളം കൊടുക്കുന്ന ഭൂമിക്ക്  പറ്റിയ ,
വലിയൊരു തെറ്റാണ് !
ഇല്ലാത്തവന്റെ തീരാ ദുരിതം .

അവന്റെ ബോധവീണ കമ്പികൾ ആരോ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു .?

ആ ഒരുവൻ ...
ചിന്തകളിൽ മുഴുകി .

ഇനിയില്ല   ജീവിതം  അടുത്തത് എന്റെ മരണമാണ്
ജീവനില്ലാത്ത
ജീവിക്കുമ്പോഴും ചത്തുജീവിക്കുന്നവന്റെ മരണം ...

ഹ ഹ ഹാ ...
അവൻ ആർത്താർത്ത് ചിരിച്ചു .

അവളോടൊപ്പം ആ രാത്രിയിൽ എവിടെയോ നിന്നത് ,
തനിക്കോർമ്മയുണ്ട് .!!!
പിന്നീടോ ???

ഇല്ല ... അവിടെ ... എന്തോ ?
ആരോ ?

ഒന്നും ഓർമ്മയില്ല ,
ആ വാതിലുകൾ ഇനിയുള്ള രക്ഷ അതാണ് .
ആ  ചുമറുകൾക്കകത്ത് അവനൊറ്റക്കാണ് .

വലിയ ശബ്ദത്തോടെ ആ വാതിലുകൾ
തുറക്കാൻ തുടങ്ങി ,,,
പേടിച്ചരണ്ട അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് എന്തോ
ശക്തിയിൽ വന്നടിച്ചു .

ശരീരം വിറച്ചു , കാലുകൾ അമർത്തി ,,,

ആ പൊതി താഴെ വീണിരിക്കുന്നു .

പതിയെ വാതിലടഞ്ഞു .

വീണ്ടും ഇരുട്ട് .
കയ്യിലെ കെട്ട് വകവെക്കാതെ കുമ്പിടാൻ നോക്കി .
സാധിക്കുന്നില്ല .
കാലു രണ്ടും രണ്ട് ഭാഗത്തേക്കും അകത്തി .
ആ പൊതി കടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു .
നാവിനു ശക്തിയില്ല ...
തളർത്താനാകാത്ത വീര്യത്തോടെ അവൻ അതിലേക്ക്
ചാടി ,,,

പെട്ടന്ന്  ???

                                                   --തുടരും--

ചുമരുകൾ ഭാഗം 3

ചുമരുകൾ ഭാഗം 3

കണ്ണുകളിൽ ആരോ തീ കോരിയിട്ടപോലെ !!!
വെളിച്ചം സർവ്വ ശക്തിയും എടുത്ത് അവനെ ദ്രോഹിക്കാൻ തുടങ്ങി ...
               ഇരുട്ട് പുറത്തേക്കോടിയതാണോ ..?
               അതോ ഇരുട്ടിനെ വെളിച്ചം തിന്നോ ...?

തല പെരുക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി .
കെട്ടിയിടാത്ത ഇരുട്ട് പെട്ടെന്നോടിമറഞ്ഞു , ബന്ധിതനായ
മനുഷ്യന് ആയുസ്സ് കുറവായിരുന്നു .
   
        കതകുകൾ പതിയെ തുറന്നത് അവന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു .
 കതകുകൾക്കിടയിൽ  ഒരു വലിയ രൂപം  പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു .
 ആ രൂപം അടുത്തേക്ക് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
അടുത്തേക്ക് വരും തോറും ആ നിഴലിന്റെ വലിപ്പം കുറഞ്ഞു വന്നു .

               ആ നിഴലിന്റെ കയ്യിൽ മുൻപ് കണ്ട അതേ ഇരുമ്പുവടി ഉണ്ടായിരുന്നു .
ആ വടിയിലേക്കായി അവന്റെ നോട്ടം .
ഓരോ തവണ മാറിമാറി നോക്കുമ്പോഴും ,
അതിന്റെ പ്രഹരശേഷി വര്ധിക്കുന്നുണ്ട് .

ആ '' പേക്കോലം ''

അതിപ്പോഴും അവന്റെ മുൻപിൽ അനങ്ങാതെ നിൽക്കുന്നുണ്ട്  .
വെളിച്ചം കാരണം ആ മുഖം ,
             ഇപ്പോഴും അദൃശ്യമാണ് .

പിന്നിലേക്ക് മുടഞ്ഞിട്ട ആ മുടിക്കെട്ടിനു മുൻവശത്ത്
 ഒരു സ്ത്രീ ആണെന്ന് അവൻ ഉറപ്പിച്ചു .
          പക്ഷെ എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും  ' എന്തിനു ' ?
ഒരുത്തരവും ലഭിച്ചില്ല ...

അവൻ സർവ്വ ശക്തിയുമെടുത്ത് ആ രൂപത്തോട് ചോദിച്ചു
ഹേയ് ...! 
നീയാരാണ് ?
നിനക്കെന്തു വേണം ...?

ചുറ്റും പേടിപ്പെടുത്തുന്ന നിശബ്ദത മാത്രം .

പെട്ടന്ന്
ആ രൂപം തന്റെ കയ്യിലെ വടി നിലത്തിട്ടു .

         ആ ശബ്ദം ആ മുറികളിലെ " ചുമരുകളിൽ " തട്ടി
ഉറക്കെ കരഞ്ഞു .
ഒരു നിമിഷം അവൻ ആലോചനകളിൽ മുഴുകി ...

തുടർന്ന് ചോദിച്ചു ,
ഞാനെവിടെയാണെന്ന് പറഞ്ഞു തരൂ
ആ വാക്കുകൾ നിലക്കാത്ത നിലവിളിയായി തൊണ്ടകളിൽ കുരുങ്ങി .

തിരിച്ചൊന്നും കേൾക്കാതെ
അവൻ പൊട്ടിക്കരയാൻ തുടങ്ങി .

ശരീരം തണുത്തുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
മേലാകെ പാടുകൾ രൂപപ്പെട്ടിരിക്കണം 

                  ആ രൂപം അവന്റെ
മുകളിലേക്ക് ചീറിപ്പാഞ്ഞു വന്നു ...
         ഒരു സൂചി തറക്കും പോലെ അവന്റെ
ശരീരത്തിൽ തറച്ചു കയറി ...

  ഇല്ല ... ആ വാതിലുകൾ ...

                                                            --തുടരും --

ചുമരുകൾ - ഭാഗം 2

ശരീരമാകെ  എന്തോ അരിക്കുന്നുണ്ട് .

   അവനെ കെട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന ആ വലിയ ഇരുമ്പ് കമ്പിയിൽ നിന്നും 

ശക്തമായ തണുപ്പ്  അവൻറെ കൈകളെ മരവിപ്പിച്ചു .

                        

           കണ്ണുകൾ തുറക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല   

അവൻ തന്റെ  കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു .!!! 

പുറത്തെവിടെയോ ഒരു വെളിച്ചം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു 

അവൻ ചുറ്റും നോക്കി ,

അതൊരു വലിയ മുറിയാണ് .

അവിടെ കുറച്ചു പെട്ടികൾ അട്ടിയട്ടിയായി വെച്ചിരിക്കുന്നു..

           അവിടവിടെ  പൊട്ടിയ ഓടിൽ നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന 

വെള്ളത്തുള്ളികൾ താഴെ സിമൻറ് തറയിൽ വന്നു  

തല തല്ലി ചാകുന്നത് എന്തിനാണെന്ന്  അവനാദ്യം മനസ്സിലായില്ല . 

      ശേഷം മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു ,

      ആ തുള്ളികളിൽ ഒരുവൻ  താനായിരുന്നു . 

പെട്ടെന്നായിരുന്നു ...?

      അവൻ നേരത്തെ  കണ്ട കാഴ്ചയെ കുറിച്ചോർത്തത് .  

ആ ഒരുവൾ  എവിടെപ്പോയി പോയി ? 

      നഗ്നയായ അവളുടെ ആ മുഖം അവൻറെ മനസ്സിൽ നിന്നും മായുന്നില്ല . 

തറയിൽ നിന്നും തണുപ്പ് തൻറെ ശരീരത്തിലേക്കടിച്ചു ... 

അവൻ ആലോചനകളിൽ മുഴുകി ... 

           എവിടെയാണ് താൻ എത്തിയിരിക്കുന്നത് 

എന്ന് അവൻ അറിയില്ലായിരുന്നു .

 വൈകി തിരിച്ചറിഞ്ഞു തൻറെ വസ്ത്രങ്ങൾ  ആരോ പറിച്ചെടുത്തിരിക്കുന്നു . 

അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ അവൻ തൻറെ ശരീരത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കി .

            ആ  അനക്കം അവന്റെ  ശരീരത്തിൽ നീറ്റലുളവാക്കി ..  

 ശരീരത്തിൽ ഇന്നലെ കിട്ടിയ അടി തന്നെ സാരമായി ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു .!

 അവൻ സ്മരിച്ചു 

അപ്പോഴും ജനിച്ച പടി തന്നെ !!!

 വലിയ ശബ്ദത്തോടെ ആ മുറിയുടെ വാതിലുകൾ തുറന്നു ...

             

                                                                  -- തുടരും --

ചുമരുകൾ

ചുമരുകൾ

അവൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു ...

ഇരുട്ടാണ് ചുറ്റും ,
പുറത്ത് ശക്തമായ മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. 
ഇടയ്ക്കൊക്കെ ശ്വാസം ഒന്ന്  നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി ...
അവൻ ഉറക്കെ അലറി , പക്ഷേ അതിന് ആവുന്നില്ല ,
വായ തുറക്കുമ്പോൾ പൊട്ടിയ ചുണ്ടുകൾ വല്ലാതെ നീറുന്നു .

 ഇടയ്ക്ക് എവിടെ നിന്നോ  ഒരു കഷ്ണം  വെളിച്ചം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു . 
               അവൻ  മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു വാതിലിൽ നിന്നും ആ ചാവി  താഴെ വീണിരിക്കുന്നു .

തൊണ്ട  വെള്ളം ലഭിക്കാതെ അവനെ നോക്കി ,ആ  നിസ്സഹായത ആർക്കും സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു .
അവൻ എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു !!! കയ്യിലെ  കെട്ടിൽ നിന്നും  ഒലിച്ചിറങ്ങിയ ചോര അവനെ വളരെ അസ്വസ്ഥനാക്കി .
             ഉറക്കെ കരയാൻ പോലും വയ്യാതെ നിലത്തുവീണു .

            മുകളിലെ പൊട്ടിയ ഓടിൽ നിന്നും ഒരു വെള്ളത്തുള്ളി അവൻറെ കാലിലേക്ക് പതിച്ചു .
അവൻ  രണ്ടു കാലുകളും തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു ... തുടർന്ന്  അവൻറെ കാലിലെ ആ നനവ് 
നാവുകൊണ്ട്  തുടച്ചെടുത്തു. 
പതിയെ അവൻ മനസ്സിലാക്കി നാവിലെ ആ കൊഴുത്ത വെള്ളത്തിന് 
രക്തത്തിൻറെ ചുവ ആയിരുന്നു ?
അവനത് നിലത്തേക്കു തുപ്പി .
പതിയെ പുറകിലേക്ക്  ചാരിയിരുന്നു .

മഴ തകർത്തുപെയ്യ്യുകയാണ് .
പെട്ടന്നായിരുന്നു പുറത്ത് ഇടിയുടെ കൂടെ ഒരു മിന്നലും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത് .

         അവനാദ്യം തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല ,
ആരോ മുകളിൽ തലകീഴായി തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്  ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു .
    കണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞ് മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ കണ്ണുകളിൽ ആ ദൃശ്യം വല്ലാതെ പേടിയുളവാക്കി  ,,,

അതേ , ആ പെണ്ണിന്റെ മാറിൽ നിന്നും രക്തം ധാരയായി ഉറ്റി വീഴുന്നുണ്ട് .

പതിയെ ആ കണ്ണുകളടഞ്ഞു .

                                                                                                          - തുടരും  -