കാലം

കാലം

കാലം

അതങ്ങനെയാണ്....

ഓരോ 

സമയത്തും

പുതിയ ഒന്നിനെ

നായകനാക്കുന്നു....

അവനു വിശപ്പു സഹിച്ചില്ല

അവൻ ഇത്തിരി ഭക്ഷണം

മോഷ്ടിച്ചു

സമൂഹം

അവനെ പറഞ്ഞയച്ചു...

കാലം കടന്നു

ഒരുവൾ ഒരുവനെ

ജാതി നോക്കാതെ

മതം നോക്കാതെ

മനസ്സുനോക്കി പ്രണയിച്ചു ......

അവളെ അച്ഛൻ 

എങ്ങോട്ടോ പറഞ്ഞയച്ചു...

അവൻ അവളെ

ആത്മാർത്ഥമായി

സ്നേഹിച്ചിരുന്നു

എന്തിനായിരുന്നു....

അവളുടെ ബന്ധുക്കൾ

അവനെ പറഞ്ഞയച്ചത്...

അവൻ പാവമായിരുന്നു

നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി

അവനെ അവനാക്കി മാറ്റി

അവൻ സഖാവായിരുന്നു.

ഒരിക്കൽ കോളേജിന്റെ

ഭിത്തിയിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി...

" വർഗീയത തുലയട്ടെ "

പിന്നീട് അവൻ ഒന്നും  എഴുതിയിട്ടില്ല 

പക്ഷെ  

ആ വാക്കുകൾ കാലം 

ഏറ്റെടുത്തു....

കാലത്തിന്റെ പുസ്തക താളിൽ

അവർ 

മധു 

ആതിര 

കെവിൻ 

അഭിമന്യു

എന്നറിയപ്പെട്ടു...

ഇനിയും 'കാലം' അന്വേഷിക്കുകയാണ്

പുതിയ ഒന്നിനെ തേടി..

പുതിയ നായകനെ തേടി.....

ഒരു പെണ്ണും ഒന്നര ചെരുപ്പും

ഒരു പെണ്ണും ഒന്നര ചെരുപ്പും

ഭാഗം 1

ഭ്രാന്തമായി ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ . തിരക്കിട്ട പണികൾക്കിടയിൽ ഒരു ഭ്രാന്തനായി മാറിയിട്ടുണ്ടാകാം ..

ഞാൻ കൊണ്ടുവച്ച ചായകപ്പിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി , തിരിച്ചു തന്റെ പ്രവർത്തികളിലേക്ക് വഴുതി വീണു . പെട്ടന്ന് അയാൾ തിരിഞ്ഞൊന്ന് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു . ആ ചിരിയിൽ ഒരു നിഷ്കളങ്കത കൊണ്ട് വരാൻ അദ്ദേഹം പാടുപെട്ടിരുന്നു .

എന്തോ കൂടുതൽ നേരം അവിടെ നിൽക്കാൻ എനിക്കും തോന്നിയില്ല . അയാൾ ആരാണെന്നോ , എന്താണെന്നോ ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല . പലവട്ടം ചോദിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ആരോ പിന്തിരിപ്പിക്കുന്ന പോലെ . 
തിരിച്ചു നടന്നു വാതിൽ കടന്നു , അവിടേക്ക് ഒന്ന് ഒളിഞ്ഞു നോക്കി . അപ്പോഴും അയാൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . തനിക്കും നൂറു കൂട്ടം പണികളുണ്ട് ... പോകണം .. അതിൽ മുഴുകണം... 
വാതിൽ ചാരാൻ ശ്രമിച്ചു . പക്ഷെ ആ ശ്രമം വിഫലമായി തീർന്നു . എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും മാറ്റമില്ലാത്ത മനസ്സുമായി അങ്ങനെ നിന്നു . അതെ ആരോ അതു പിടിച്ചു തള്ളുന്നുണ്ടായിരിക്കണം . ആ വാതിൽ ഒരു തടസ്സവും സൃഷ്ടിക്കാതെ അകത്തെ ചുമരുകൾക്ക് വെളിച്ചം പകരുകയാണ് .
ആ വാതിലുകൾ അങ്ങനെയാണ് ; രാത്രിയെന്നോ പകലെന്നോ ഇല്ലാതെ... അങ്ങനെ തുറന്നിരിക്കുകയാണ് .

എല്ലാം ഒന്നിൽ നിന്നും തുടങ്ങണം . പുറത്തിറങ്ങി പ്ലാവിൻ തൈക്കരികിലൂടെ നടന്നു . അവിടെയും ആ പടിക്കെട്ടിനപ്പുറം ഒരു വാതിൽ രൂപപ്പെട്ടിരുന്നു . അതെനിക്ക് ഒരിക്കലും ഒരു തടസ്സമായിരുന്നില്ല . ചിലരുടെ മനസ്സ് എന്നൊക്കെ പറയും പോലെ . തുറന്നാൽ അത് എന്റെ ലോകമാണ് ... 

തുറന്നാൽ .. മാത്രം.. 

 അകത്തു കയറുമ്പോൾ ആ ഗ്രില്ലിന്റെ വാതിൽ എന്തോ മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . അത് ചെവി കൊള്ളാതെ .. നേരെ നടന്നു . അവിടെ ആ തീ കനലുകൾക്കരികെ ഒരു മുഖം എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . അവിടെ ആ പാത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ തീയും പുകയും കൊണ്ട് കറുത്തിരുണ്ട ആ  മണ്കലത്തിന് എന്റെ മുഖമായിരുന്നു . 

അതേ രൂപവും...


                                                                    തുടരും....

ഒരു പെണ്ണും ഒന്നര ചെരുപ്പും

ഒരു ചെറിയ എന്തിനോ തുടക്കം കുറിക്കണം.എന്നുണ്ട്. അതിന്റെ തുടക്കം ഇവിടെ ആകട്ടെ

മനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ മിന്നിമറയുന്ന പോലെ... എന്തോ വിസ്‌മൃതി... ആ ജീവിതം ഇവിടെ തുടങ്ങുന്നു..